23 Mar 2018 No Comments
I know you feel deep,
even when you kid.
I know you care.
And I know you try.
I know you also cry,
and strive.
I know you feel deep,
and people don’t get it.
I know that deep down, you also know.
As you are always there. I know you are there.
Cause you changed my life,
even if you don’t know, the effect you glow.
23 Mar 2018 No Comments
Για να σε διαβάζω. Να σε ανακαλύππτω. Να σε εξερευνώ. Μέχρι το πιο βαθύ σου συναίσθημα.
Για να ανακαλύψω τις αλήθειες σου, τους φόβους σου, τα θέλω σου.
Κάποιοι φοβούνται το εξερευνητικό μου βλέμμα. Πολύ. Εσύ συνεχίζεις να με καλωσορίζεις κοιτώντας με κατάματα.
Δε με φοβάσαι. Ή ίσως πιστεύεις ότι κι εγώ, όπως τόσοι άλλοι, δεν μπορώ να σε νιώσω.
Ίσως και να έχεις δίκιο. Ίσως και απλά να κάνεις λάθος – έτσι σαν μια εξαίρεση στον κανόνα, διότι τίποτα δε θα είναι ίδιο πια.
Κι εγώ όμως είμαι διαφορετική. Μαζί σου. Δε θέλω να γράφουμε, θέλω να σε αγγίζω όταν μου μιλάς.
Γιατί όταν μιλάς είσαι εκεί και δίνεις ένα κομμάτι σου. Και το λατρεύω αυτό.
Όταν μιλάμε θέλω να σε κοιτάω στα μάτια, διότι οι λέξεις σου με οδηγούν στην καρδιά σου κι εκεί νιώθω όλα αυτά που έχεις νιώσει.
Την ευτυχία και την προδοσία, τον πόνο και την προσπάθεια, τα δυνατά θέλω και τη δύναμη που χρειάζονται για να πραγματοποιηθούν.
Look into my eyes, and you’ll find the truth.
Trust your instincts.
And you will always know,
which way to go.
Which path to take,
for your desire to prevail.
#SoulNeverLies
23 Mar 2018 No Comments
Αυτό μου θυμίζεις.
Η σκέψη σου επισκιάζει τα πρέπει και τη λογική γιατί είσαι αυτός που μου δίνει τροφή για σκέψη και μπορεί να κάνει τις δύσκολες ερωτήσεις και να πει τις δύσκολες απαντήσεις. Και που δίνει χώρο στα θετικά αποτελέσματα αντί της μιζέριας που τώρα τελευταία κυριαρχεί. Μέσα από τη δυσκολία της ανάγκης, ίσως, και που, ίσως, έγινε στην πορεία επιλογή (επειδή αξίζει?)
Αναρωτιέμαι πώς θα καταλήξει κι αν, όπως φαίνεται να είναι αναμενόμενο, θα μπλέξουμε.
Διότι αν μη τι άλλο φαίνεται να αξίζει τόσο. Φαίνεσαι εσύ να αξίζεις τόσο.
Με τον δικό σου μοναδικό τρόπο που ίσως κάποιοι να μη βλέπουν και πολλοί να μην καταλαβαίνουν. Καθώς η άγνοιά τους στέκεται εμπόδιο στο συνάισθημά τους. Δεν ξέρουν τι κρύβεται από πίσω, αν πονάς όταν μένεις μόνος ή αν το μοναδικό σου χαμόγελο έχει προδοθεί και ακόμα προσπαθεί.
Δεν είμαι καν σίγουρη τι είναι αυτό που μου έκανε το κλικ. Αναρωτήθηκα αν ήταν απλά μια πολύ καλή τεχνική προσέγγισης ανθρώπων αυτό που με μαγνήτισε – από την πρώτη στιγμή.
Ή αν απλά βρισκόμαστε μέσα σε ένα πολύ καλά συγχρονισμένο μαγνητικό πεδίο αποτελούμενο από τον καθένα μας ξεχωριστά το οποίο σε σημεία τέμνεται και αναμιγνύεται και γίνεται ένα κοινό. Σε αγγίζει όπως θα ήθελα εγώ να σε αγγίξω, σε αγκαλιάζει όσο σφιχτά θα ήθελα να με κρατήσεις – για λίγο ακόμα.
Ηλεκτρίζει η χημεία; Το επίκεντρο της συγκέντρωσης;
Είναι μόνο το 1/3 της εξίσωσης για τη διεκδίκηση μιας γυναίκας από έναν άντρα – θα μείνει άραγε μόνο αυτό;
Κι όταν η χημεία δεν έιναι αρκετή… then what?
#YouInspireMe
Recent Comments