14 Apr 2019 No Comments
Η σιωπή.
Για όλα όσα ήθελα να σου πω και να μοιραστώ αλλα δε μου ήταν αρκετό να τα λέμε από μακρυά.
Θέλω κάτι να σου πω αλλά δεν είμαι σίγουρη τι είναι αυτό. Και μέσα από την αναμονή, σιωπηλά επιλέγω να σε αφήσω στην ησυχία σου.
Η σιωπή μου, σε συντροφεύει κι αυτή. Ίσως περισσότερο από την παρουσία μου – όχι κατ’ επιλογήν.
Αυτό που δεν ξέρεις για μένα είναι… ότι κι εγώ καμιά φορά φοβάμαι.
Κι αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι θέλω παραπάνω αλλά όχι να σε χάσω.
Γράφω για σένα συχνά. Γράφω στο χαρτί αυτά που θα θελα να σου πω. Γιατί αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι δε σου στέλνω όλα τα μηνύματα που σου γράφω.
* Τι ειρωνεία ν’ ανησυχείς μήπως η παρουσία σου γίνει φορτική στον άνθρωπο που θέλεις την παρουσία του κάθε στιγμή. *
Κρατάω τη σιωπή μου, για να τιμήσει το εμείς που έχουμε.
Και ίσως ποτέ να μη μάθεις τη γλώσσα που μιλάμε όταν έρχεσαι στις σκέψεις μου.
Κι αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι μερικές φορές πονάω πιο δυνατά απ’ ότι αγαπάω.
Δε μοιράζεσαι το ίδιο με όλους. Το ίδιο βαθιά, έντονα, αληθινά. Γράφω για σένα συχνά.
~
Γιατί όλα τα θέλω τώρα.
Και σε κάθε τώρα και για όλα τα θέλω.
Γιατί σε όσους μας φιάχνουν τη μέρα, μας κάνουν να χαμογελάμε λίγο πιο έντονα και να νιώθουμε πιο δυνατά, δίνουμε μόνο πάθος.
Recent Comments